Teksten uit de kerstnachtdienst

Vanuit diverse plaatsen kreeg ik vragen over de teksten die gebruikt zijn in de kerstnachtdienst 2020. Ik plaats hier onder enkele van de teksten, fonetisch geschreven.

LOSDOEN FAN DE BIBEL

So stoan we hier in de karke.
Met spoorn fan ’t leem umme oons ene.
Met gefuulns fan al die mensn thus in oons atte.

Oonze weerld is klein ewönn.
Kleiner dan veurig joar.
Ut beparkt zich tot Maarkel, tot Gallemuudn, tut Steenwiekerwold,
nog kleiner wördt de cirkel.
it beparkt bepakrt sich tot oonze stroate, oons huus.
Wi’j sien mekare te weinig.
Wi’j raakn op-e-sleuten in een kleine kring.


En now praotn wi’j met Oe,
Ere God,
En we wulln luustern noar ’t vertrouwde kastevangelie.
En tussen alle onroad
is doar ’t onneuzel kiend
in doekn ewonn.
in een beestekrubbe ligt ie.
Isoliert van de bewoonde weerld.

Ut fuult so mankeert.
Deurdet we hier nit bi’j mekare kunn koomn.
Gien besuuk fan grote groepn mens.
Asof de arders ontbreekn.
Gien gemeentezang,
Asof ok de engelen niet saam maagn zingn.
’t Geluud verstomt.
Ut wordt stille umme oons hene.

Loat ut ok stille wörn in oons heufd,
loat oons tot rust koomn,
in oons hatte, in oonze zieln.
En det Oe stemme dan starker mag worn.
Op ’t moment det de bibel opengiet.
Eerst as een harpe.
Dan as een bugel, een orgel.
Dan de stemmn fan mensen drbi’j.
Det de woardn eerst koomn as deur een kuierdraod.
Wi’j an disse kaante. Ie aan d’aandre ende.
Here God.
Maar dan ok heftiger, steviger maagn binnkoomn.
Binn anderalve meter.
Oons op de huid koomn.
Oons in ’t binnste raakn.
Det dr ut besef is:
wi’j stoan dr niet allenich veur.
Oe Eilige Geest pröt in oons binnste.
Mag ’t so ween.
Aamn.


LEAZING STUKKIES IN DE LIJN VAN PREDIKER


Klaas:
Lucht en leegte, zëg ik.
Lucht en leegte, alles is leegte.
Generaties goan, generaties koomn.
De sunne giet op, de sunne giet onder.
De wind weit noar ut zuudn,
dan dreit ie weer noar ’t noordn.
Ij dreit en weit en dreit.

Sander:
Kom, laot ons de genoegns van ut leem smaken,
ik neudig oe uut.
Laoten wi’j probeern de genoegns van ut leem te smaakn
en te genietn van ut goede.
Dompel oezellef onder in de wien, zëg ik.

Klaas:
Alles wat ik onderneumn hebbe,
he’k in ogenskouw eneumn.
Ut was allemoale lucht en ut naojaagn fan wind.
Ut had geen enkel nut under de zunne.

Sander:
Eet oe bölle met vreugde, zeg ik.
Drink met een vroluk hat oe wien.
God zut alles waddie doet met welbehaagn an.
Draag altied vrolijke kleern.
Kies een feestelijke geur.
Geniet van ut leem met de lieve die aj beminn.
Geniet op alle daagn van oe leem, die God oe hef e-geum.  

WI’J GELEUFT

Ik geleuve in God, onze Vader,
die alles e-maakt ef, ok oons.

En ik geleuve in Jezus, zien Zeune,
een geskenk ut de hemel,
met Gods Geest as inborst,
en e-groeid in ut binnste fan Maria.
IJ ef eleeft noar Gods bedoeling.
IJ ef  ’t zwoar hat noar ’t ende toe,
is ekrusigt, estorvn, begraam.
Maar IJ is noar drie daagn as ni’j weer op-e-stoan uut ut graf.
Is opestoan, op-e-faan noar een aandere dimensie fan leem, wat wi’j d’emel noemn.
Doar leeft ie met God verenigt, an sien rechteraand.
Ik geleuve det ie fan doar weer sichbaar sal ween veur oons hier op aarde.
En det ij dan onderskeit maakt tussn goed en kwaod,
det raakt leemdige mensen en doden eem geliek.

Ik geleuve in de Eilige Geest.
Ik geleuve één eilige, algemene, christelijke karke,
de gemeenskap van eiligen.
Ik geleuve de vergeving van zondn,
ut weer herleven van dode mensen,
en ut eeuwige leem.

So ist. 

VEURBEDEN
I.
Ere God,
Wi’j biddn veur de mensn thus,
sommign bang um te leem.
sommign lusteloos en prikkelbaar.
sommign te veule allenich.
Loat oons ervaarn det wi’j dr niet allenich veurstoan.
 
Geef det wi’j as ni’je mensen
leern kiekn noar ons leven,
met ni’je blik genietn fan wat ut verskil maakt,
verskil tussn kostbaar en naojagen fan wind.
Geef det wi’j met ni’je oogn noar mekare kiekn,
en in aandern die wi’j ontmoetn
vanaf anderalve meter zien hoe kostbaar it is,
as wi’j blikkn uutwissln van verstaandholding.

Geef oons de vreugde fan leven puur en ongekunsteld.
Hoe kostbaar is ut leem det Ie oons geem:
--Leer miej ow daanken doarveur --

II.
We biddn, Here God,
veur mensn met teegnspood.
Veur mensn die ooit veule wille haan.
maar die deur de joarn etekent bin.
Veur mens die ooit verwend waarn in ’t leven,
maar die now de moed verliesn in de kwaode daagn,
We biddn veur de zieke mensn,
mensn die corona hem.
Mensn die familie an corona kwiet-eraakt bin.
Mensn die in disse tiet sich allenich fuuln.
Geef ut besef det se dr niet allenich veurstoan.
Wees dichtbi’j disse mensn.
Geef oe vrede in ’t binnste.
Geef un knipeigien in ’t leven.
Loat marken det wi’j oe ter harte goan.
Hoe kostbaar is ut leem det Ie oons geem:
- Wees oons daorin noabi’j--

III.
Miskien binn dr mensn veur de televisie, veur de radio,
die umme sich ene kiekn.
Bi’j wie t oge valt op de spullechies die ze verzamelt em.
En die zich afvroagn: Sal ik ’t niet allemoale kwietraakn?
Ut huus, de loze, de winkel, de garage, ut café, mien wark,
Die man, die frou, die worstelt wat ie kan,
die van zurg noar zurg voortleeft,
Die probeert umme goed te passe te blieven,
maar ’t is teegn beter weetn in.

Veur verpleegsters en verplegers in de sörg bidden we.
Veur de dokters in ut ziekenhuus,
Veur de leraren en leraressen op de schooln,
En de kienders, opni’j weer thus,
En de olders, die sich ’t eufd breukn umme de tied deur te koomn,
veur de vluchtelingen zonder dak boom ’t eufd.
Geef rust, geef kracht.

Veur de regering biddn we in disse muluke tied.
Veur leiders in bedrieven en diensten,
det so bi’j mensn stoan,
voldoende empathie em umme ut gevoel te voedn:
Ie stoan dr niet allenich veur.

Wi’j vertrouwn oe, Ere God,
det ie niet veule woordn van oons neudig em.
Det ie an een half word genog em umme een heel wonder te doen.
Det ie an een gebeugen oofd genog em umme oosn elemaole op te vrolukken.
Ie em oons ut leem egeum.
Ie solln ’t ok onderholdn.
Wi’j vertrouwn oons toe an oe.

Hoe kostbaar is ut leem det Ie oons geem:
- Heer, ‘k Wil daanken doarveur--

Oons Vaar in ’n hemmel,
loat Dienen naam heilgd wörden,
loat Dien Könninkriek kommen
Loat gebeuren wat Dow weels,
op earde net as in ’n hemmel.
’t Brood woar a’w verlet um hebt,
gef ’t oons vandaag:
rekken oons oonze schulden nich too,
zo-as wiej ok dee leu vergeaft
dee biej oons in ’t kriet stoat.
En loat oons nich in temptoasie kommen,
mer verlös oons van ’t kwaad.
Want Diej heurt ’t Könninkriek
en de kracht en de heerlijkheaid
töt in eeuwigheaid.
Amen.