Foto: Preses ds. Trijnie Bouw houdt tijdens de synode de dissertatie van Rienke Vedders omhoog, herkenbaar aan de afbeelding van de barmhartige Samaritaan van Vincent van Gogh op het omslag

Ouderen hoeven geen bonbons of reisje, maar verlangen naar echte aandacht

‘Het diaconaat sluit onvoldoende aan bij behoeften kwetsbare ouderen’. Onder die kop schrijft het Reformatorisch Dagblad over de promotie van ds. Rienke Vedders-Dekker, verbonden als gemeentepredikant aan de protestantse gemeente te Diepenheim. Ze werkt verder als geestelijk verzorger voor ouderen bij de zorgorganisatie Carintreggeland te Almelo.

Ds. Rienke Vedders krijgt veel aandacht voor het dissertatie getiteld ‘Hoe kostbaar is een kwetsbaar mens’, een titel waar ook prof. dr. Okke Jager over heeft nagedacht. Tot in de juni-synode van de PKN, waarin Rienke Vedders de vertegenwoordiger is van de zorgcollegae, werd ze toegesproken over het onderzoek door de preses ds. Trijnie Bouw.  De feitelijke promotie vond donderdag 27 juni plaats in Groningen en op die dag plaatsten het Reformatorisch Dagblad en het Nederlands Dagblad een artikel over het proefschrift.

Rienke Vedders zoomt in haar proefschrift in op de gebieden: Almelo en Wierden, waar ze werkzaam is als geestelijk verzorger. Ze stelt vast dat ouderen met lichamelijke, psychische en sociale problemen kwetsbaar zijn. ‘Ze willen geen zielige ouderen zijn, maar van betekenis blijven, en zij zijn niet alleen kwetsbaar, maar ook mondig’. De zorg in technische zin is goed geregeld door de WMO. De kerken doen ook veel, vooral met ontmoetingen en vieringen rond feestdagen. ‘Waar ouderen écht op zitten te wachten’, aldus het RD over het proefschrift, ‘is aandacht voor essentiële levensvragen, zingeving en geloof’.

Het Nederlands Dagblad zet boven het artikel: ‘Kwetsbare ouderen hebben meer behoefte aan aandacht dan aan een druk dagje uit’. Koos van Noppen, de journalist, stelt dat kwetsbare ouderen veel meer behoefte hebben aan gesprekken over levensvragen dan aan praktische hulp. Het komt aan op persoonlijke aandacht.

Rienke Vedders sprak voor haar onderzoek met 29 ouderen, ze interviewde wethouders, gemeenteraadsleden en diakenen en bezocht vergaderingen van diaconieën. Ze hoopt dat diakenen hun werk nog eens tegen het licht houden en de vraag aan de orde stellen hoe de activiteiten kunnen aansluiten bij de behoeften van ouderen. Er is grote behoefte aan gesprekken over existentiële vragen. ‘Wat doe ik er toe? Waarvoor leef ik?’ Ze ervaren eenzaamheid, maar spreken daar zelden over.

Het Nederlands Dagblad gaat ook in op de situatie in Wierden en Almelo. Wierden staat voor het landelijke gebied, Almelo voor een iets meer verstedelijkte omgeving. ‘Anders dan ik verwachtte, bleek er nauwelijks verschil te zijn’, aldus Rienke Vedders in het ND. ‘Ik dacht: op het platteland is meer saamhorigheid en naoberschap, een sociale structuur waarin levensvragen kunnen worden gedeeld. Maar dat bleek niet het geval. Ook op het platteland geven de ouderen aan dat er weinig aandacht is voor hun existentiële vragen. Ze durven zich niet uitte spreken, uit angst voor wat een ander ervan vindt’.