Foto: Ahmad Mallah en Rebecca Lillich - Krüger bouwen aan 'de prijs van baksteen' (The Price of Bricks)

Hoop verbeeld door jonge kunstenaren
 
De Kunstlinie presenteert negentien kunstwerken die de hoop voor de toekomst verbeelden. Het Bijbels Museum en de Vermeulen Brauckman Stichting zijn onder de vijftien subsidieverstrekkers. Wie daaruit afleidt dat er vermoedelijk diverse bijbelverwijzingen zullen zijn, vergist zich.

Tweeëntwintig kunstenaars is gevraagd hun visie op de toekomst te verbeelden. De kunstenaars beginnen bij hun eigen verbeelding. En dat leidt tot creatieve uitingen die draaien om overkoepelende waarden als ‘saamhorigheid’, ‘afschaffing slavernij’ en ‘bouwen zonder muren tussen mensen te scheppen’.  
 
Neem het onderwerp ‘De prijs van bakstenen’. Twee kunstenaars in wit gekleed zitten tegenover elkaar en pakken stenen die terzijde zijn gelegd. Er ontstaat een muur die tegelijk scheiding maakt tussen de twee bouwers. De muur staat letterlijk tussen hen in. Tegelijk krijgen de bakstenen een ordelijke bestemming. De baksteen is symbool van een levensfundament en tegelijk een symbool van uitsluiting.  
 
Of neem het onderwerp ‘Begrafenis van racisme’. Er zijn 21 miniatuur doodskistjes die racistische ideeën symboliseren. Er hangen rouwkaarten bij. Op een grotere doodskist, waarin het racisme ligt, mag je als bezoekers zelf aarde gooien. Je helpt mee aan de begrafenis van het racisme en de uitsluiting.   
 
Of neem het thema ‘Boeteburger’. De kunstenaar Marc Paulusma verkent het voedselsysteem door een oplossing aan te reiken tegen plastic: meelwormen. Deze dieren kunnen polystyreen, een vorm van piepschuim, verteren zonder schadelijke uitwerpselen achter te laten. Zo kan afgedankt verpakkingsmateriaal worden omgezet in een ingrediënt (de meelworm) voor een hamburger; een boeteburger, zoals Paulusma het noemt.  
 
En dan is er het kunstwerk ‘Seminate Utopie’. Een zestal heuvels zijn aangebracht met daarop een topje van een andere kleur. De kunstenaar Elena Zecchin nodigt de mensen uit met zijn zessen de hand op de top van de bergen te leggen. Als dat lukt (drie mensen die twee handen gebruiken lukt ook) beginnen er lichtjes te branden. Je mag het zien als een collectief ritueel, waarmee de hoopvolle verbeelding tot uitdrukking komt en het hart van de wereld weer begint te kloppen.  
 
Motieven dus waarin christenen en seculiere mensen en mensen met een andere religie zich kunnen herkennen. De openheid voor andere religies komt bijvoorbeeld naar voren in het kunstwerk ‘Heidens relict’. Emmy van de Grift gebruikt glas om een westerse godin in beeld te brengen, die langzaam overwoekerd wordt door de natuur. Haar amoebeachtige hoofd is bedekt met korstmossen. Haar ene hand wordt omringd door lucht- en waterdeeltjes, terwijl de andere wordt omarmd door een Ginkgo Biloba: de boom van hoop. De overwoekering symboliseert de verbondenheid met de natuur en de veerkracht.  
 
De tentoonstelling Re:Fwd, A Reply to the Present; A Forward to Us All is te zien in de Kunstlinie in Almere van 7 februari tot 26 juli 2025.

Foto hieronder: Het kunstwerk 'Seminate Utopie' van Elena Zecchin, een uitnodiging tot een collectief ritueel

Foto: Onderdeel van het kunstwerk 'Boeteburger' van Marc Paulusma 

Foto: Onderdeel van het kunstwerk 'Pagan Relic' van Emmy van de Grift

Foto: Onderdeel van het kunstwerk 'Begrafenis van racisme' (Funeral of Racism) van Charmaine de Heij