Praktijk van energiesolidariteit in Zwartsluis

Het webinar van 8 december over de energiesolidariteit roept diverse vragen op bij voorbaat. We hebben enkele daarvan opgepakt en in een gesprek met Jan Timmerman, diaconaal medewerker in Zwartsluis, aan de orde gesteld. Zwartsluis is een plaats waar men ervaring heeft met diaconale projecten. Hoe kijkt Jan Timmerman, diaconaal medewerker van de gereformeerde kerk in Zwartsluis, aan tegen de inzet voor de armste groepen?

Wat zie jij als de belangrijkste vraag om te bespreken in een webinar over de inzet van de energie-solidariteit?
Jan: Het belangrijkste lijkt me de vraag hoe je de vragen om hulp boven tafel krijgt. Ik combineer mijn werk voor de kerk met werk voor de voedselbank. Voor de coronacrisis hadden we in Zwartsluis met vijftig adressen te maken. Tijdens de coronacrisis liep dat terug naar dertig. En nu stijgt het weer, inmiddels zit het op veertig. Je ziet dat de prijzen behoorlijk stijgen en dat zal weer nieuwe vragen opleveren.

In hoeverre stem je die ontwikkeling weer af met anderen?
Jan: Ik heb pas nog de man bij de gemeente gebeld die schuldhulpsanering in zijn portefeuille heeft. Hij herkende dezelfde tendens. Hij heeft ook afspraken met de energieleveranciers. Die trekken zo snel mogelijk aan de bel als er problemen ontstaan en nota’s niet worden voldaan. Soortgelijke afspraken schijnen er te zijn met woningcorporaties.

Het is dus zaak als kerk bekend te zijn bij de gemeente. Want die kan dan doorverwijzen in voorkomende gevallen als men niet uit de problemensfeer weet te komen?
Jan: Ja, je mag de adressen natuurlijk niet doorgeven vanwege de privacy. Maar een ambtenaar kan wel een folder met informatie en contactgegevens achterlaten. De voedselbank kan de mogelijkheden ook onder de aandacht van de mensen brengen. Dat maakt het eenvoudiger de mensen aan te spreken die het meest verlegen zitten met de prijsstijgingen van energie.

Kunnen mensen in hun uitkering gekort worden als ze geholpen worden met de energielasten?
Jan: Nee, dat is goed te overleggen met de overheid. We hebben hier in Zwartsluis ook een actie vakantiegeld gehad. Dat hebben we afgestemd met de gemeente. Ik zoek dan in onze plaats het liefst direct contact met de wethouder. Die heeft begrip voor de situatie en we spreken af dat over dergelijke acties geen kortingen worden doorgezet.

Wat is jullie ervaring met de gevende kant, de donateurskant? Zijn er veel mensen die bereid zijn in te stappen en budget beschikbaar te stellen?
Jan: Ja, daar zijn we tevreden over. Het gaat bij zo’n insteek voor vakantiegeld al gauw om 120, 130 wooneenheden die een bijdrage leveren. En de sympathie leeft breed onder de mensen.

Wat doe je als je geld overhoudt?
Jan: We besteden het hele bedrag aan het doel waarvoor de mensen het geven. Bij de actie vakantiegeld hebben we een klein beetje overgehouden en dat geven we bij de pasen bijvoorbeeld aan dezelfde doelgroep.

Begrijp ik het goed, dat je als belangrijkste thema ziet: Het stimuleren van de vrijmoedigheid bij mensen zodat ze daadwerkelijk om geld durven vragen?
Jan: Ja. Mensen doen dat maar zo niet. Je kunt er op allerlei manieren reclame voor maken. Via het huis-aan-huis-blad natuurlijk. Via de kerkbode. En via mensen in het netwerk.

Naschrift: enkele weken na het gesprek mailde Jan met een addendum. 
Jan: Ik heb recent nog even contact gehad met de wethouder. Ik merkte dat het beleid is aangepast, sinds ik eerder contact had over de actie Vakantiegeld Samen Delen. Toen had de wethouder het over een bedrag conform de schenkingsvrijstelling: € 6600. Nu is dat € 1.200 en melden bij de gemeente. Het lijkt me wel goed om naar andere partners goed te belichten en te benadrukken dat afstemming met de gemeente van belang is. Er moeten geen vervelende consequenties voor de ontvanger zijn.

Opgave voor het webinar via k.vanderkamp@protestantsekerk.nl; u krijgt dan later een link toegestuurd waarop u kunt meedoen. 

Voor veel gestelde vragen: klik hier.