Foto: Ds. Jan Peter Stoel in de goed gevulde Ark te Dronten

Vakantierust in kerk

In de zomermaanden zijn de roosters vaker dan gemiddeld ingevuld met gastpredikers. Ik besloot een vrije zondag zo’n gastprediker op te zoeken in de protestantse gemeente te Dronten. Hoe zou hij aansluiting zoeken bij de gemeente en in hoeverre is de gemeente gelijk aan de gemeente die je de rest van het jaar buiten de vakantietijd treft?

Ik kwam te vroeg aan en had gelegenheid nog een vierkantje om te rijden. Genoeg om te zien dat je in Dronten al iets van de keuzes herkent die men in Almere heeft gemaakt. In Almere vind je een heuse reli-boulevard waar je de godshuizen van moslims, christenen en hindoes op rij ziet staan. In Dronten tref je in hetzelfde vierkant De Ark van de PKN, vlak daarvoor de moskee, daarnaast de loge van de Odd Fellows en even verderop de Ontmoeting van de Christelijk-Gereformeerden. Ik kwam voor de PKN. De deuren stonden open, alsof men nog iets van de ochendkoelte wilde vangen in de kerk. Buiten stonden een paar sta-tafels. Ik schoof aan in een dienst waar ds. Jan Peter Stoel uit Kampen voorging. Het zou gaan, zo kondigde hij in het begin van de dienst al aan, over ‘Jezus’ nodiging tot ware vakantierust’.

De dienst zette in met een welkomstwoord van de ouderlinge van dienst. Ze wees de gemeente er op, dat men na de dienst voorbede kon vragen bij twee leden van het gebedsteam vooraan bij de tafel. Er werd gezongen, Psalm 62. Daarna ging de dominee verder. Hij nodigde twee kinderen uit om de kaarsen aan te steken.  En de gemeente zette in op Psalm 117, gevolgd door een kyrie en verootmoediging. 'Hoe hebben we ons leven vormgegeven? Hebben we God liefgehad boven alles? Hebben we onze naaste liefgehad? Besef dat Gods genade groter is dan onze zonde’. De kinderen gingen naar de nevendienst en na een gebed las de lector drie schriftgedeelten: Prediker 2: 20-24; Jeremia 31: 23-26 en Mattheüs 11: 25-30.

‘Vanwege de vakantie dacht ik: Jeremia 31: 25 is een mooie tekst om bij stil te staan’ (‘Wie dorstig zijn, zal ik verkwikken: wie uitgeput zijn, geef ik kracht’). De voorganger vertelde over een artikel dat hij had gelezen met de intrigerende kop: ‘Vakantie en stress’. Hij legde uit dat de vakantie een stressfactor kan zijn vanwege alles wat je hebt te regelen. In Jeremia 31 gaat het ook over vermoeidheid en spanning. God sprak in zo’n situatie en zei: ‘Ik heb de vermoeide ziel verkwikt’. Het gaat daarbij om de diepe rust die mensen mogen vinden bij God. Het Hebreeuwse woord voor ‘verkwikken’ wordt ook gebruikt voor het land dat na droogte eindelijk regen ontvangt. Zo wil God mensen verkwikken. In de context van Jeremia gaat het om rust na de ballingschap en om herstel van het verbond. In de situatie van mensen tegenwoordig mag het gaan om innerlijke rust en vrede. Het is Jezus zelf die zijn armen opent om mensen te ontvangen. Zelf was hij opgejaagd tot het kruis toe. En daar opent hij voor mensen de weg naar de Vader. De gastvoorganger citeerde Augustinus: ‘Mijn hart is rusteloos totdat het zijn rust vindt in u’. En hij gaf enkele geestelijke tips. Hoe goed het kan zijn in de vakantieperiode iedere dag een stukje uit de Bijbel te lezen. Hoe zinvol het is enige tijd te reflecteren op de eigen levensreis. Hoe verruimend het kan wezen op vakantie een lokale kerk te bezoeken. Hoe heilzaam mensen te vergeven en zelf getuige te zijn van Gods vrede.

In het tweede deel van de dienst vertelde een diaken iets over de collecte voor Pakistan. En de leidster van de kindernevendienst informeerde de gemeente waarover de kinderen hadden nagedacht (de Sunamitische vrouw). In Dronten merkte je amper dat het vakantie was, lettend op de groep van kinderen die de nevendienst bezocht. ‘Dat is iets om zuinig op te zijn’, fluisterde een kerkganger naast mij me in het oor. De dienst werd afgesloten met de zegen van de voorganger. Hij gaf een ieder de zegen van de Heer.

Langzaam schoof daarna een ieder naar de deur. Een kind stond er met een collectezak voor de mensen die geen gift-app gebruikten. Enkele bewoners van het nabijgelegen zorgcentrum werden begeleid door gemeenteleden naar hun thuis. Of ze schoven eerst aan in de koffieruimte, waar een groot deel van de gemeente ervaringen uitwisselde. ‘Ik ben drie jaar geleden uit het westen hier gekomen’, vertelde een man mij, ‘ik vind het hier opener en gemoedelijker; fijn om hier thuis te zijn’.

Zo af en toe zijn er impressies te lezen op deze site van kerkdiensten in de regio. Wie nog een paar andere indrukken wil opdoen, kan hieronder terecht: 

Deventer
Hasselt
Mastenbroek
Kraggenburg
Almelo 
Wierden
Ens
Wilsum
Enschede
Gramsbergen
Rijssen
Delden
Almere
Bant

Foto: Close-up van gemeenteleden