Foto: Ds. Hennie Marsman wijst de kinderen op de voorwerpen die vanuit Overdinkel zijn ingedragen in de kerk van Losser

Vaas en 'dat waar je geld in kan doen' krijgen vanuit Overdinkel ereplek in Losser

‘Een welkomstdienst’ was de benaming die men in Losser en Overdinkel aan de viering had gegeven, waarop de protestantse gemeente te Overdinkel werd ingeweven in de protestantse gemeente te Losser. Op 7 januari was de laatste kerkdienst in Overdinkel geweest en de welkomstdienst in Losser sloot daar ragfijn op aan.

Dat begon direct al in het begin. De sacramentele goederen die een week eerder uit het kerkgebouw van Overdinkel waren gedragen werden nu aan het begin door dezelfde mensen uit Overdinkel ingedragen in de kerk van Losser. ‘De tocht van zeven dagen is beëindigd’, vatte Arend Jan Schoolderman de intocht samen in een speciaal welkomstwoord voor de Overdinkelaren die de tocht over de Dinkel hadden gemaakt en de dienst in Losser bijwoonden. Ze zetten daarmee een lijn uit die in de komende jaren door dorpsgenoten kan worden overgenomen. De diensten gaan verder in Losser en de eigen voorganger ds. Greet Nijmeijer staat ook enkele keren extra op het rooster van de kerkdiensten in Losser om de nieuwe combinatie zichtbaar te maken. Er is vanuit de gemeente te Overdinkel ook een pastoraal medewerker aangesteld die zich in het bijzonder richt op het pastoraat in de grensplaats. 

Arend Jan Schoolderman, die zijn voorzitterschap na twaalf jaar moet beëindigen en nog even blijft als ad interim, riep de gemeente op de nieuwe leden uit Overdinkel met empathie te ontvangen. En hij nodigde de leden uit Overdinkel uit zich voortaan thuis te voelen in kerk en gemeente aan ‘gene’ zijde van de Dinkel. ‘Het is voortaan ook uw gemeente, uw dominee, uw koffie die we serveren. Laten we samen waken over de bijzondere attributen die u inbrengt’. De liturgie zette de attributen nog eens op rij: de paaskaars, het antependium, de gedenkkaars, de collectezakken, het doopboek, de kanselbijbel en het avondmaalstel.

De liederen in de dienst onderstreepten de nieuwe invulling van de gemeente in Losser. ‘Welkom in Gods huis’, klonk het refrein van een lied uit Hemelhoog. En ‘Door God bijeen vergaderd, één volk dat Hem behoort’.

Ds. Hennie Marsman liep met de kinderen van de kindernevendienst de attributen nog eens langs. En met niet-voorgesorteerde antwoorden benoemden de kinderen de roerende zaken. De avondmaalskelk kreeg de benaming ‘vaas’ en de collectezakken heetten ‘dingen waar je geld in kan stoppen’.  Ds Hennie Marsman legde uit wat de betekenis is van het doopboek dat vanuit Overdinkel is ingebracht. Daarin staan alle namen vermeld van de dopelingen in de periode tussen 1908 en 2024. ‘Er is in Losser ook zo’n doopboek, waarin jullie naam misschien wel is opgenomen’.

Met deze opmerking was impliciet de geschiedenis van de twee kerken in beeld gebracht. De twee borden met voorgangers in de kerk van Losser herinneren daar ook aan. Op het ene bord staan de namen van de 20 predikanten die Losser en Overdinkel samen hebben gehad in de periode voor 1908. Op het andere bord staan de namen van de 12, 13 predikanten die alleen in Losser hebben gediend. In dezelfde periode waren er in Overdinkel 17 eigen predikanten. Vanaf 1 januari 2024 schuiven de gemeenten dus weer in elkaar.

Ds. Hennie Marsman ging daar in de prediking op door. Er waren twee schriftlezingen die daaraan ten grondslag lagen: Psalm 84 (de psalm over de zwaluw en de mus die onderdak vinden in de tempel) en Johannes 4 (de ontmoeting bij de put in Sichem van Jezus met de Samaritaanse vrouw). Ds. Marsman vertelde dat ze verschillende keren in het verleden voorging in de kerk van Overdinkel. De laatste keer, de afscheidsdienst, had ze evenwel een groot deel van de dienst als een gemeentelid naar de glas-in-loodramen gekeken en ontdekt dat er in het plafond van de kerk in Overdinkel een tekst is opgenomen uit Psalm 84. ‘Hoe lieflijk zijn uw woningen’, inderdaad een citaat uit Psalm 84:2, de Psalm die in de welkomstdienst is gelezen. De liturgie voor de welkomstdienst was toen al klaar, inderdaad - het was niet te voren bedacht - ook met Psalm 84 op het rooster. Marsman noemde het ‘een knipoog van God’.

Ze ging verder in op de ontmoeting van Jezus met de Samaritaanse vrouw. Jezus vraagt de buitenlandse vrouw om water. Een ongebruikelijk verzoek. Het gesprek ontwikkelde zich verder en op een gegeven ogenblik vroeg Jezus de vrouw om haar man te gaan halen, zodat hij met hem kon verder spreken. ‘Ik heb geen man’, antwoordde de vrouw. Ds. Hennie Marsman legde uit, dat dit in die cultuur niet betekent ‘ik ben single’, maar ‘ik hoor nergens bij’. Een vrouw is in de regel altijd de vrouw van een man of de weduwe van iemand. Deze vrouw staat dus buiten de gemeenschap; dat is ook de reden dat ze op een ongebruikelijk moment, midden op de dag, bij de bron water komt putten. Ze hoefde niet zo nodig mensen te ontmoeten. Daarna stelde ze Jezus de vraag waar God aanbeden moet worden: Op de berg Gerizim of in Jeruzalem? Een wonderlijke vraag, want het heiligdom op de berg Gerizim is op dat moment al verwoest en de tempel in Jeruzalem zou veertig jaar later met de grond gelijk gemaakt worden. De vrouw zocht echter een plek om in waarachtigheid met God te kunnen spreken. Zo zoekt een gemeenschap van gelovigen heden ten dage een plaats van samenkomst, een thuis. ‘Moge dit huis voor ons allen in de toekomst zo’n liefelijke plek zijn waar we samenkomen’, aldus ds. Hennie Marsman, predikante van Losser en Overdinkel.

Voor de afscheidsdienst in Overdinkel: klik hier.
Voor de gezamenlijke aanpak van Kerkbalans in 2024: klik hier.

Foto: 'Een cadeautje van God', de tekst in het plafond van het kerkgebouw in Overdinkel waar de liturgie in Losser op aansloot

Foto: de voorwerpen worden ingedragen; ds. Greet Nijmeijer voorop met de paaskaars

Foto: Het avondmaalstel wordt binnengedragen, door één van de kinderen niet onbegrijpelijk herdoopt tot 'de vaas'

Foto: de kanselbijbel gaat naar binnen en krijgt een plek op de liturgische tafel