Foto: ds. Hans Tissink (Zwolle) arriveert bij de beeldentuin

Beeld van een predikant

In welk beeld herken je je als predikant? En in welk beeld zie je de interactie tussen jou en je gemeente? Met twee eenvoudige vragen werden de predikanten van de werkgemeenschap Zwolle het landgoed Anningahof opgestuurd. Zo’n tweehonderd kunstenaars laten daar hun beelden zien, midden in de natuur. Hib Anninga, oprichter en eigenaar van het beeldenpark, probeert verschillende kunstsoorten te laten zien in zijn park.

Het was wel besteed aan de predikanten. Ze bewogen zich alleen of in kleine groepjes over het terrein. Nu eens werd er met enige zelfspot naar een beeld gekeken. Dan weer was er een respectvolle glimlach, als er verwondering was over de manier waarop de kunstenaar zich wist uit te drukken. De predikanten, in de regel zelf begaafd met enige woordkunst, legden de homiletische meetlat langs de toelichtingen op de beelden. ‘Tjonge, jonge’, je moet dat maar bij elkaar weten te schrijven’, verzuchtte iemand.

Een enkele keer vergiste men zich. ‘Voltooid leven’ werd geprojecteerd op een beeldengroep, die later bij het passeren van een volgend bordje ‘Das Tier’ bleek te heten. Vrij snel was duidelijk waarmee men zich niet wenste te vereenzelvigen. Monere van Levi van Veluw (1985) liet een gezicht zien in de vijver, bijna ten onder zinkend in het water. De toelichting mocht dan duizend keer zeggen dat het om een zelfportret ging waar het gezicht juist uit het water oprees, de gevoelens bleven somber. Ook de Pisang van Ralph Lambers (1957) wekte bij de predikanten geen associaties met voorbij Vikingschepen, zoals de toelichting suggereerde, maar met een kerk die het zwaar te verduren heeft. Daarentegen oogste ‘The Exchange’ van Rob Voerman (1966) brede instemming. ‘Dit is een kapel verrassender dan de Tiny Chapel bij de Floriade’. ‘Wat een lichtinval’, zei iemand, die in de bezinningsplek was gaan zitten.

Eén van de predikanten koos de vrolijke beweging suggererende schommels als beeld van het ambt van predikant. Maze de Boer maakte het kunstwerk en gaf het de titel 'Swing, Swung, Swung'. 

Een andere predikant koos 'Watersteen' van Gerard Höweler als beeld van het ambt. Een grote zwerfkei, al bewerkt zodat het dienst doet als bekken herinnert de predikant er aan, dat hij werkt in een traditie die er lang voor hem was en bestaansrecht heeft lang nadat hij met emeritaat is gegaan. 

Drie pratende mannen was de keus van een derde predikant als verzinnebeelding van zijn werk. Het gesprek is nu eenmaal één van de kernactiviteiten als je in het ambt van predikant staat. Nick Renshaw maakte het kunstwerk en noemde het naar het materiaal 'Kupfernickel'. 

Ds. Hans van Solkema (Heino) en ds. Liekele Hoekstra (Nieuwleusen) onderzoeken de restanten, zo lijkt het, van een schip. Het draagt de titel 'De Pisang'. Het kunstwerk was aanleiding voor sombere beschouwingen over een schip dat zinkende lijkt te zijn.