Foto: Ds. René de Reuver tijdens zijn inleiding

Ring Kampen spreekt over protestants DNA 

Als kerken moeten we ons niet in een concurrentie met elkaar begeven. De naam ‘protestants’ maakt onze identiteit wel expliciet, maar is niet exclusief bedoeld. Als protestanten zijn we ook katholiek. Woorden van die strekking sprak René de Reuver bij de ring Kampen van de Protestantse Kerk op 16 april in Kamperveen.

Het was de tweede ringontmoeting in de regio, waarbij ambtsdragers vanuit de diverse kerkelijke gemeenten elkaar ontmoeten. René de Reuver sprak over het thema ‘Hoe protestants zijn we (nog) als Protestantse Kerk?’ De Reuver maakte duidelijk dat de Protestantse Kerk wortels heeft in het sola Scriptura (alleen de schrift), het centraal stellen van de heilige Schrift. Het betreft een accent waarin de kerk van de Reformatie teruggrijpt op de vroege kerk. Het sola Scriptura gaat vergezeld van het sola gratia (alleen genade) en het sola fide (alleen geloof). Er is aandacht voor persoonlijk geloof en zorg voor de traditie. Het ‘ik’ en ‘wij’ blijven bij elkaar.

De Reuver noemde enkele kenmerken van protestants DNA: De Protestantse Kerk is een katholieke kerk, die het belijden van de kerk plaatst in de breedte van de diverse kerken. De kerk ontwikkelt zich dankzij de voortgang van de heilige Geest; het is niet onze kerk, maar de kerk die vanuit de missio Dei invulling krijgt. Het evangelie nodigt uit tot verkondiging. De kerk krijgt daarmee identiteit in het publieke domein. En de spits ligt in het drievoudig ambt van Christus; Hij is koning, priester en profeet. ‘Denk vanuit het einde’, nodigde De Reuver zijn gehoor uit, ‘vanuit het Koninkrijk van God’.

Hoe verhouden roeping en bestemming zich, wilde iemand weten. En de vraag werd gesteld of je als kerk ook grenzen stelt aan wat er in de kerk gezegd en gedaan wordt.  En er werd doorgevraagd op persoonlijke motieven. ‘Ik ben wel blij met dit merk, als ik het zo mag noemen’, zei René de Reuver. ‘Dat heeft natuurlijk ook te maken met het besef waar je wieg stond. Ik sta van harte in de traditie die me heeft gevormd’.

Israël en Gaza

In het slot van zijn bijdrage ging De Reuver in op de recente discussie, die een boodschap van de leiding van de kerk heeft opgeroepen toen men op Goede Vrijdag naar buiten trad met een verklaring over Gaza en Israël. De scriba pleitte voor een humane benadering. Er is enerzijds de keus voor onopgeefbare verbondenheid met Israël. Aan de andere kant is er de roep van Palestijnse christenen die hunkeren naar veiligheid. Er is sprake van twee volken die beide getraumatiseerd zijn. Je kan niet zeggen dat het ene leed erger is dan het andere leed. Het protesterende karakter van een protestant zou daarin naar voren kunnen komen, legde de scriba uit, dat je ruimte vraagt om de verhalen met elkaar te delen. Er mogen niet meer slachtoffers vallen. Is nu niet het moment, vroeg René de Reuver, om om de tafel te gaan zitten?

Een emeritus-predikant wilde weten of je dan toch ook niet expliciet het geweld van Hamas zou moeten veroordelen. De Reuver: ‘Die spreken we ook aan. Mag je misschien aan iedereen zeggen: Genoeg is genoeg’?

Veel jongeren

In een ronde langs de diverse kerken vertelden ambtsdragers wat er goed gaat in de eigen gemeente en waar speciale zorg naar uitgaat. Opmerkelijk veel gemeenten vertelden dat het jeugdwerk in de gemeente bloeide. In de ene gemeente komt dat naar voren in prachtige projecten die men met de jeugd opzet variërend van internationale steun tot zeilkampen in eigen land. Een andere gemeente kende tientallen meest jonge mensen die belijdenis van het geloof hebben afgelegd. Weer een andere gemeente vertelde over een mooie verbouwing van de kerk met hulp van tientallen vrijwilligers. Weer een andere gemeente sloot daarop aan en memoreerde van een legaat waarmee het liturgische centrum van de kerk een face-lift krijgt.

Natuurlijk zijn er ook aandachtspunten. Enkele vacante gemeenten noemden het verlangen naar een eigen herder en leraar. En enkele gemeenten stelden vast dat er een groep langzaam wegvalt uit de kerk. Het evangelisatiewerk moet daarop inhaken. De predikant van Kamperveen gaf als uitdaging de mentale inslag van het postmodernisme. ‘Men vraagt eerst naar relevantie en als er relevantie is, concludeert men dat het ook wel waar zal zijn’, bij zo’n houding kan het sola gratia van het protestantisme onder druk komen te staan.

Er was veel gespreksstof. Reden voor de organisatie, die in handen lag van ds. Ineke de Kok - Mellema en ds. Bernhard van der Knijff uit Wilsum, om enkele vragen mee te geven naar de kerkenraden die de bezoekers hadden afgevaardigd:
1. Wat betekent het voor u om een protestantse christen te zijn?
2. Waaruit blijkt het protestants zijn van de gemeente en waar staat dit, volgens u, onder druk?
3. Wat neemt u als waardevolle ervaring van deze ringontmoeting mee naar uw eigen gemeente?
(n.b. voor kerkenraden die het gesprek gaan voeren hierover: Bij de informatie die de organisatie verstuurd is een powerpoint meegestuurd, waarin de exacte formulering is te vinden; hierboven gaat het om een parafrase die iets minder exact is, advies dus om de powerpoint-versie te volgen indien die voor handen is). 

Vanuit nagenoeg alle gemeenten was er één of waren er meer personen van de kerkenraad aanwezig: Hervormd Genemuiden wijk 1 en wijk 2, Hervormd IJsselmuiden wijk 1 en wijk 2, Hervormd IJsselmuiden Hoeksteen, Hervormd Wilsum, Gereformeerd Wilsum, Hervormd Zalk-Veecaten, Hervormd Kamperveen, Protestants Kampen wijk 1 en wijk 2. 

Foto: afgevaardigden van onder meer de Broederkerk in Kampen en de hervormde kerk van Wilsum 

Foto: de afgevaardigde van Zalk-Veecaten en van Kamperveen