Foto: Met diverse klokkenluiders in de Martinustoren van Losser, waar ooit een kerk aan vast heeft gezeten, werd zaterdag 13 januari 2024 in Losser de actie Kerkbalans ingeluid

Met vader Saïd als eerste en ds. Klaas van der Kamp als tweede begonnen drie klokken in de Martinustoren van Losser de actie Kerkbalans in te luiden. Voorzitter Arend Jan Schoolderman heette de bezoekers in de toren welkom en later in de protestantse kerk nam scriba Fenny Pasveer de presentatie van hem over. De protestanten en rooms-katholieken in het Twentse dorp werken al jaren samen om de geldwervingsactie van de kerken onder de aandacht van een breder publiek te brengen. Wethouder Milad Lahdo was namens de burgerlijke gemeente aanwezig. De bijeenkomst was bijzonder, omdat er diverse mensen van de wijkgemeente Overdinkel aanwezig waren in de kerk. De gemeente Overdinkel en de gemeente Losser zijn sinds 1 januari in elkaar gevloeid. Klaas van der Kamp was gevraagd om een korte toespraak in de kerk te houden om het karakter van de bijeenkomst te onderstrepen. 

Hieronder staat de toespraak die ds. Klaas van der Kamp, classispredikant, gehouden heeft bij de opening van de actie Kerkbalans in Losser / Overdinkel op 13 januari 2024:

Geef vandaag voor de kerk van  morgen

Ik moet mij nog even prepareren. Even een kerkelijke stropdas voor. Klein verschil. Stukje plastic. Kost ook maar 2,50 euro. En portokosten 3,50. Maar ’t moet er wel zijn. En dit pak moet ik een keer per twee jaar vernieuwen. Kost 350 euro. Niet de duurste. Maar moet er wel zijn. Fijn, dat deze ruimte verwarmd is. Kost in deze tijd voor zo’n weekend als dit al gauw paar honderd euro. Is te doen. Maar moet er wel zijn. En als we straks naar het Aleida Reurinkhuis gaan voor de koffie en een deurklink (voor zover we die tegenkomen) breekt af, moet er wel een nieuwe komen. Kost niet al te veel. Maar geld moet er wel zijn. En als we koffie schenken…. Enfin, zo kan ik nog even doorgaan. U hebt het punt te pakken. Kerkzijn kost geld. En om te voorkomen dat de kerkrentmeesters iedere keer moeten sjaggeren om een paar euro hebben we Kerkbalans bedacht. Om dat wat we nodig hebben als kerk om kerk te zijn te kunnen betalen.

Ik sprak met een kleinkind over dit, mijn bezoek aan Losser. Met kinderen kan je soms filosofische gesprekken voeren. ‘Is het dan zo belangrijk om geld te hebben?’, vroeg mijn kleinkind, ‘zou het erg zijn als er helemaal geen geld zou zijn?’. Ik zei: ‘Nee. Dat zou niet erg zijn. Geld is niet meer dan een middel om gewone dingen mogelijk te maken’. En ik gaf er direct maar een metafoor bij. Ik zei: ‘Geld is eigenlijk net zoals vet. Er is genoeg van. Meer dan genoeg. Te veel eigenlijk. Maar het zit vaak op de verkeerde plekken. Opa gaat in Losser mensen helpen dat geld te herverdelen’.  Mensen in Geldermalsen weten dat. Daar viel op de Koningsweg de pot van bijna 59 miljoen euro. En mensen vragen zich af: ‘Wat moet ik in vredesnaam met zoveel geld?’

De actie Kerkbalans is bedoeld om mensen te helpen bij de vraag hoe ze hun geld wat moeten herverdelen. En we geven in overweging ook een klein stukje aan de kerk te gunnen. Dit keer onder het motto: Geef vandaag voor de kerk van morgen. We houden de actie Kerkbalans sinds 1974. Dat is nu precies vijftig jaar. Alleen al in de protestantse gemeenten komt jaarlijks zo’n 175 miljoen euro binnen. Dat is hoog. Het geld blijft dan ook allemaal in die plaatselijke gemeente aan het Raadhuisplein. De rooms-katholieke kerk brengt vanuit Kerkbalans jaarlijks zo’n 50 miljoen bijeen en dan zijn er nog kleinere kerken zoals die van de oud-katholieken, de doopsgezinden en de remonstranten. Het geld is een betaalmiddel en niet een doel op zichzelf. Dat maakt het makkelijker uitgeven.

Er is een verhaal in de bijbel van Jezus. De bijbel spreekt relativerend over geld. Als Jezus zijn discipelen op pad stuurt, vraagt hij hen niets bijzonders mee te nemen. Geen extra geld, geen extra voedsel en zelfs geen water. Dat laatste is lastig in een warm klimaat. Want je weet dat je binnen een kilometer al dorst hebt en iemand moet aanspreken op hulp. Waarschijnlijk is dat ook Jezus zijn bedoeling. Dat mensen met elkaar aan de praat raken. Want onderling contact, echt menselijk contact, is de motor waarop de wereld draait.

Jaarlijks gaan vrijwilligers op pad om de toezeggingen van mensen af te halen. Er wordt bewust gekozen voor persoonlijk contact. En het prettige is, dat er ook ieder jaar weer vrijwilligers te vinden zijn die bereid zijn een aantal adressen te bezoeken. In die zin moet ik de complimenten  maken aan al degene die hier zitten en die tijd geven aan de kerk. Ik vind dat een cadeau van u als vrijwilligers. U geeft tijd en dat is kostbaar.

Voor Losser is dit jaar nieuw dat Overdinkel bij de gemeente is toegevoegd. Het zal voor de vrijwilligers in Overdinkel enige takt vragen dat u nu voor Kerkbalans langs de deur komt. Verschillende mensen zijn dat mogelijk niet meer gewend.  Ik vind het prachtig dat er onder de vrijwilligers ook mensen zijn die jonger zijn dan ik ben. Dat is knap. Want geven voor de kerk moet je leren. Bij de meeste jongeren duurt het wel tot ze een jaar of dertig zijn voordat ze echt financieel verantwoordelijkheid nemen. Je weet al snel dat relaties belangrijk zijn en geld mogen kosten. Ik was dertig toen ik met mijn vrouw een hypotheek nam die dertig jaar bleef uitstaan. Zo belangrijk vond ik die relatie. Had ik er voor over. En je leert plannen voor de zorgverzekering, nu de energiekosten toch maar vastleggen. Dat soort dingen. Je moet dat leren. En bij al die planningen hoort ook de geestelijke gezondheidszorg van de kerk.

Ik was zelf een jaar of tien toen ik van de basisschool een collectebusje kreeg voor de kinderen van Zespeka. Eén keer per maand fietste ik langs een aantal huishoudens en stopten mensen dubbeltjes en kwartjes in het busje. ‘Is het neudig veur die kiendes?’, vroegen ze dan. En ik zei steevast: ‘Ja, det is neudig, want de meester ef ut ezegt’. En als ik dan wegging bij een deur was ik –eerlijk is eerlijk- nog blijer met het snoepje voor mezelf dan het kwartje voor Zespeka. Geven voor een ander, moet je gewoon leren.

Maar ik heb hoop. Ook naar de kerk toe. Want moet u weten, ik heb een kleindochter die nu al de goede vragen stelt: ‘Opa, is geld dan zo belangrijk?’

Veel succes met de actie hier in Losser en Overdinkel. 

Foto onder: Harry Hilbrink, lid van het college van kerkrentmeesters van de protestantse gemeente te Losser, bewerkt het touw van de klokkentoren