Pleidooi voor begeleidingscommissie

De kerkorde schrijft voor dat er vanuit de plaatselijke gemeente voor elke geestelijk verzorger een begeleidingscommissie moet zijn die hem of haar uitzendt. Bij ruim zestig procent ontbreekt zo’n commissie. Dat vertelt ds. Rienke Vedders-Dekker, woonachtig in Markelo en werkzaam in Almelo, in het blad #protestant van het najaar 2022.

‘Ik heb al jaren geen begeleidingscommissie en eerlijk gezegd: ik mis haar niet echt. Maar het moet wel anders omdat het een manier is om met elkaar in verbinding te zijn. Kerken hebben vaak geen goed beeld bij wat wij doen. Het idee van wat wij in het ouderenpastoraat doen is verouderd. Tien minuten voor ’hoe gaat het met u’, fotoboekje doornemen en ook nog even een stukje uit de Bijbel lezen of bidden. Zo gaat het allang niet meer. Het levensverhaal van mensen staat nu veel meer op de voorgrond Mensen ‘linken’ hun identiteit nu veel meer aan hun levensverhaal. De problematiek is zo veel zwaarder geworden; er zijn zo veel geloofs-, zingevings- en levensvragen, psychische problemen, rouw. Lokale gemeenten hebben daar ook mee te maken. Ik zeg: maak gebruik van onze kennis en aandacht’.

Rienke Vedders is geïnterviewd, omdat ze met Martijn Barth adviseur is geworden van de generale synode ten dienste van het categoriaal pastoraat. Zij is één van de 500 geestelijke verzorgers die verbonden zijn aan de Protestantse Kerk.

In het artikel verwijst ze qua contacten onder meer naar de regionale ontmoeting die in de classis Overijssel-Flevoland dit najaar is gehouden bij Eugeria, waar Rienke werkt als pastor. Klik hier.