Coronacrisis kan oude wonden openen

Mensen die trauma’s hebben opgelopen ergens in hun leven, kunnen er hernieuwd last van krijgen tijdens de coronacrisis. Als pastor help je de mensen als je het gewicht van de gevoelens erkent. Dan handel je in lijn met Job, die uitsprak: ‘Ik wou dat mijn verdriet gewogen werd. Het zou zwaarder zijn dan alle zand van de zee’.

Egbert Brink, gereformeerd vrijgemaakt predikant in Waddinxveen en docent aan de Theologische Universiteit in Kampen, ging tijdens een webinar in op het crisispastoraat ten tijde van de coronacrisis. Samen met Jolanda Glas, beeldend therapeute en onder meer werkzaam voor de GGZ, schetste hij op 6 mei lijnen in het crisispastoraat. Mensen hebben behoefte aan veiligheid en autonomie en de pastor kan helpen deze kernwaarden in beeld te houden.

Door isolement, rouw, trauma’s en dwangklachten raken mensen grond onder de voeten kwijt. De coronacrisis veroorzaakt disbalans. Oude pijn en onzekerheid spelen op. Je hoort het mensen af en toe zeggen, dat de crisis hen veel energie kost. De berichten slaan hen lam. Er groeit apathie. Of mensen trekken zich terug op een isolement. Het auto-immuun-systeem lijdt er onder. Verdrongen trauma’s komen weer boven.

Als pastor ben je niet in staat ziekten als traumata te behandelen. Je moet daarin je professionele grenzen in acht nemen. Maar als iemand bij je komt met dergelijke klachten, kan je in ieder geval de klachten serieus nemen en er aandacht aan geven. Je kan gevoelens valideren en de verbinding zoeken. Bij serieuze ziekten zal er uiteindelijk verwezen moeten worden.

De inleiders gingen ook in op religieuze dwanggedachten. Mensen kunnen in een verlammende dwangmatigheid belanden. ‘Dus…dus’- redeneringen, waardoor ze lam geslagen worden. Of ze kunnen last hebben van eindtijdscenario’s. Die zijn van alle eeuwen. Als pastor zou je kunnen reageren: ‘Ik weet dat het er is, het zou kunnen’. Je ontkent de theologie dus niet. Maar je kan wel helpen voorkomen dat de theologische systemen disproportioneel worden. ‘Je kunt de gedachten verdunnen’, vatte Jolanda Glas de insteek samen.

Foto boven: Egbert Brink (foto internet)
Foto onder: Jolanda Glas (foto internet)