Foto: Allard Berends tijdens een afscheidsinterview op visual radio van omroep Flevoland

Hoofdredacteur met relevante kijk op levensbeschouwing verlaat journalistieke arena 

Met een receptie en een maaltijd heeft Allard Berends vrijdag 20 december afscheid genomen als hoofdredacteur / directeur van Omroep Flevoland. De kerken en levensbeschouwelijke groepen nemen in hem afscheid van een man die als koorknaap de kerk van binnen kende. Hij ging door de secularisatie heen. Maar hij bleef daarin niet hangen. Hij proefde de kerken en verwante groepen integer de nieren. En hij bood ze ruimte, die ze toekomt, als ze een substantieel verhaal hebben. 

Voor de kerken en andere instellingen rond levensbeschouwing, blijft hij de hoofdredacteur die in de corona-crisis georganiseerd geloof uit de brand heeft geholpen. De kerken kregen van de ene op de andere dag te horen dat er geen samenkomsten meer mochten zijn. Hij stelde tijd en materiaal beschikbaar in de overbruggingstijd om zelf iets te regelen, zodat er wekelijks een kerkdienst via de media was te bekijken. Van Christelijk-Gereformeerd Urk tot Rooms-Katholiek Flevoland heeft daar gebruik van gemaakt.

Hij was ook de man die er voor zorgde dat de sector levensbeschouwing weer een plek kreeg in de Mediaraad; ik (Klaas van der Kamp) geef inmiddels pakweg vijf jaar invulling aan die taak. En hij was de man die levensbeschouwing niet alleen vertaalde naar de nieuwtjes op het kerkelijk erf; variërend van de opening van een nieuw kerkgebouw in Biddinghuizen tot de actie van Turkse moslims voor de aardbevingsslachtoffers in Turkije, nee, hij bracht ook de serie 'hoop geloof en liefde' om de diepgang van de levensbeschouwing te vangen en liet een rijk pallet van mensen uitleggen 'wat de droom is waar hun hart sneller van gaat kloppen', zoals Abdulhaq Compier van de Ahmadiyya moslimgemeenschap die het gooide over de boeg van de 'rechtvaardigheid'. 

Vrijdag was dus zijn afscheid. Diverse mensen spraken hem toe. Ronduit ontroerend was de bijdrage van zijn zoon, Niels Berends, een lobbyist in Brussel, op zijn visitekaartje staat 'policy and business development manager', die met zoveel liefde zijn vader toesprak, waarbij het volume en de woordkeus deden denken aan het DNA van Allard. Zelf was Allard Berends kort. Hij had een heel betoog in zijn hoofd over Socrates, maar legde het terzijde. Als de achterliggende 21 jaren niet voor zich spraken, was het nu wat aan de late kant om alsnog te zeggen hoe hij het had willen aanpakken. Hij wilde vooral journalist zijn, legde hij uit. En hij wenste zijn collegae toe om het journalistieke proces hoog te blijven houden. 

Allard Berends krijgt twee opvolgers. Klaske Tameling volgt hem per 1 januari 2025 op als directeur. Zij was zendermanager bij NPO Radio 1. Er komt daarnaast een nieuwe hoofdredacteur. Koen Peeters is waarnemend hoofdredacteur. 

Zijn collegae vergasten hem op een ludieke afscheidsfilm van twintig minuten; en ze hadden door de redactieruimten borden geplaatst met tegeltjeswijsheid opgetekend uit de mond van Allard Berends; wijsheid die in de journalistieke context direct duidelijk is, die ook psychologisch iets van hem zegt en die losgemaakt van de burelen in Lelystad zelfs buiten de sector boven de schoorsteenmantel kan hangen. Hieronder een impressie. 

Klein detail nog. Hij roept van de daken dat hij de journalistieke arena verlaat. Maar helemaal achter de geraniums zal hij niet belanden. Hij heeft al getekend voor lessen Nederlands en maatschappijleer onder asielzoekers. Toen ik (KvdK) hem polste om ook deelgenoot te worden van de 24-7-diensten rond de asielzoekers Babayants in Open Hof hield hij de boot af. Maar bij de knuffel die iedereen kreeg bij het afscheid, alsof er geen nieuwe richtlijnen waren voor grensbenaderend gedrag, fluisterde hij wel in mijn oor: 'We gaan elkaar terugzien. Dat weet ik zeker'. 

Foto: de knuffel die velen ten deel viel

Foto: Wat ik zeg, de knuffel 

Foto: Het gezicht van Allard Berends nog net uitstekend boven de schouder van een afscheidnemer

Foto: En nu de reeks tegeltjes; her en der in de redactieruimte waren ze opgesteld; voor niet-journalisten is dit tegeltje misschien het moeilijkste, omdat buitenstaanders nog wel eens poneren dat het journaille eenzijdig is; de eerlijkheid gebiedt te zeggen dat predikanten in opleiding een soortgelijk advies meekrijgen als dit tegeltje; ik herinner me de docent die zei: 'In een goede preek wordt het dogma een klein beetje scheef getrokken (citaat Oepke Noordmans)'....

Foto: Ëén van de meest bekende Allardiaanse zegswijzen

Foto: een eufemisme om te zeggen: 'Je moet het anders aanpakken....'

Foto: In de Mediaraad waaraan ik (KvdK) deelnam werden nog wel eens rijke betogen aangereikt, waar Allard innemend bij bleef kijken om dan uiteindelijk deze vraag te stellen

Foto: Een tegeltje voor gevorderden; de beginners - of het nu kerk of samenleving is - verklaren (kerk)orde heilig, maar als je enigszins boven de situatie kunt uitgroeien, snap je dat er momenten moeten zijn waarin andere principes voorgaan, zoals de vraag 'werkt het' en 'is het menselijk' en 'zit er een echt verhaal in'

Foto: Een eigentijdse variant positief omgezet van 'de beste stuurlui staan aan wal'

Tekst: Nu wordt het spannend

Foto: Levenswijsheid in brede zin, door een vraagstelling kleiner te maken en een focus te kiezen waaraan je aardigheid beleeft, wordt het hanteerbaar

Foto: Zelfs aan een goede discussie moet een einde komen, in vergaderingen zeg je dan: 'De stem van de voorzitter is doorslaggevend'

Foto: Een laatste uitsmijter

Foto: De feesttafel begint zich te vullen, voor de kenners enkele mensen op de voorgrond zijn herkenbaar als lid van de Mediaraad, zoals Lucia Fer, Marjolein Triest (de nieuwe voorzitter, de vrouw met de armen over elkaar), Gerard van Breemen en Gerrit Kramer 

Foto: Jawel, er bleef enige bemensing in het werkgedeelte van de omroep

Foto: Maar het hadden er meer kunnen zijn