Foto: De Israëlische vlag op de boulevard van Katwijk, een vissersplaats waar men net als op Urk de loyaliteit zichtbaar maakt

De Reuver sprak met Urk over solidariteit met Israël

Naar nu bekend is geworden heeft ds. René de Reuver op 26 maart een gesprek gehad met de kleine kerkenraad van de Gereformeerde Kerk op Urk. Het gesprek ging over het standpunt dat De Reuver inneemt over Israël.

Het kerkblad van de GKU gaat in op de inhoud van het gesprek: ‘Benadrukt is dat deze standpunten niet de volle breedte van de PKN weergeven en dat de GKU zich verbonden weet met veel PKN gemeenten, predikanten en gemeenteleden die zich niet herkennen in de uitspraken van ds. De Reuver met name waar het gaat over Israël, en de zondagsheiliging’.

De kleine kerkenraad schrijft dat de ontwikkelingen in en rondom Israël elkaar in rap tempo opvolgen en dat de houding ten opzichte van Israël aan het veranderen is. ‘Waar Israël kort na de aanval door Hamas nog op veel steun kon rekenen, zien we dat steeds verder afnemen of in ieder geval veranderen. Niet alleen op politiek vlak, maar ook binnen de kerken. Een zorgelijke situatie’, aldus het kerkblad, ‘die veel vragen oproept onder gemeenteleden, die zoeken naar antwoorden en vragen om een standpunt van de GKU’.

Het kerkblad legt nog eens klip en klaar uit, wat dat standpunt is: ‘Als GKU ervaren we een onopgeefbare band met Israël en benadrukken we de bijzondere positie van het volk en het land in de heilsgeschiedenis’.

Het kerkblad vervolgt met: ‘We willen bidden voor de vrede van Jeruzalem en voor het volk Israël. Ook willen we bidden voor degenen die lijden onder dit geweld aan beide zijden van het conflict, net als overal op de wereld waar wapens het recht verwoesten’.

De kerkenraad heeft dit standpunt vorig jaar overgebracht aan de generale synode van de PKN, middels een beleidsstuk waarin dit standpunt is verwoord. Daarna is een uitnodiging gestuurd naar de scriba van de generale synode, ds. De Reuver, om hierover in gesprek te gaan. De Reuver is aanwezig geweest in de kleine kerkenraad. ‘Daar is een goed en open gesprek met ds. De Reuver geweest’, aldus de kerkenraad, en hij is aangesproken op enkele artikelen en standpunten waarin hij namens de PKN een standpunt inneemt.

Ds. De Reuver heeft tijdens het gesprek aangegeven dat hij dit herkent en ook erkent dat dit een fors en betrokken deel van de kerk betreft. ‘We hebben in recente uitspraken’, aldus de Urkers, ‘nog niet kunnen ontdekken dat hij hier ook daadwerkelijk rekening mee houdt. Dat is teleurstellend, maar als Gereformeerde Kerk Urk staan we voor ons eigen standpunt en blijven positief maar ook kritisch in gesprek met onze landelijke kerk’.

Kamperveen

De Reuver sprak drie weken na zijn bezoek op Urk tijdens de ringvergadering van Kampen in Kamperveen. Het ging daar over het DNA van de Protestantse Kerk. Hij gaf toen ook ongevraagd zijn mening over de kwestie tussen Palestijnen en Joden. Hij refereerde aan de verklaring die de leiding van de kerk en de dienstenorganisatie deed uitgaan op Goede Vrijdag. Hij pleitte voor een humane benadering. Er is enerzijds, zo zei hij, onopgeefbare verbondenheid met Israël. Aan de andere kant is er de oproep van Palestijnse chrsitenen die hunkeren naar veiligheid. Er is sprake van twee volken die beide getraumatiseerd zijn. Je kan niet zeggen dat het ene leed erger is dan het andere leed. Hij pleitte er voor om als vechtende partijen aan tafel te gaan zitten. De voorzitter van het ringoverleg gaf deze visie verder niet meer in bespreking. Bekend is dat er talloze kerkenraden zijn in de ring die een zelfde insteek kiezen als de gereformeerde kerk van Urk.

Zwolle

Een andere benadering vind je bijvoorbeeld bij Theo Brand, die de publiciteit zoekt vanuit de Oosterkerk in Zwolle. Hij vraagt de PKN om een verbindende boodschap van liefde, vrede en gerechtigheid over Israël en Palestina. Hij reageerde onder meer kritisch op het bombardement op de Iraanse ambassade in Damascus.

Raad van Kerken 

De Raad van Kerken in Nederland heeft lange tijd de lijn gevolgd dat men niet als christenen of als joden of als moslims zich apart uitliet over de situatie in het Midden-Oosten en dat men ook geen behoefte had om de tegenstellingen uit de Oriënt te importeren in Nederland. De aanhangers van de drie religies kozen er in de context van het zogenaamde OJCM (Overlegorgaan Joden, Christenen en Moslims) voor om steeds gezamenlijk op te trekken en vooral te spreken over vormen van antisemitisme en anti-islamitische uitingen in Nederland zelf. Daarbij waakte men er voor om religie al te zeer als geluidsversterker te laten gebruiken van politieke tegenstellingen.