Meer dan voedsel  

Deze week was (is) het biddag voor gewas en arbeid. Mensen noemen het ook wel de Overijsselse biddag, een dag om te bidden voor een nieuw seizoen van zaaien, maaien en oogsten. En met verkiezingen op komst over stikstof is er alle reden om na te denken over ons voedsel.

Ik zal u vertellen hoe dat bij ons thuis gaat. Onze jongste kind is het huis uit. Mijn vrouw en ik zijn weer met zijn beiden. We werken op verschillende tijden. Mijn vrouw neemt de auto in alle vroegte mee naar een zorginstelling. Voor in de middag komt ze terug. Dan mag ik de auto gebruiken. Dat betekent ondertussen dat ik om twaalf uur alleen thuis ben, en alleen moet eten. Ik smeer een boterham op het aanrecht. En ik schuif als het ware het eten naar binnen. Beetje thee erbij met water uit de waterkoker, of zoals ze in Nijverdal zeggen ‘uit de elektrische waterketel’ of zoals de kinderen zeggen: ‘water uit de Quooker’.

Dat is heel anders als we beiden thuis zijn, bijvoorbeeld in het weekend. Dan nodigen we gasten uit. Familie. Vrienden. Bijna-vrienden. Dan zitten we aan tafel. Kaarsje aan. En dan nuttigen we de maaltijd. Er is verschil tussen zo’n maaltijd en het naar binnen schuiven van eten. Je proeft beter. En er is aandacht voor elkaar. Er is saamhorigheid.

Eten is meer dan voedsel. Het is een manier van leven. Ouders met kinderen in de groei beseffen dat. Ze zien soms de kinderen alle kanten uitvliegen. Dat mag. ‘Maar’, zeggen ze: ‘Je moet wel met eten thuiszijn. We eten samen’. Aan tafel wissel je ervaringen uit. Je hebt tijd om te praten.

Jezus kent dat gevoel ook. Daarom staat er een verhaal in de bijbel dat hij zijn discipelen op pad stuurt en zegt: ‘Ga overal maar vertellen wat God met ons leven voorheeft. Daar maak je mensen gelukkig mee. En voor onderweg moet je niet te veel balast meenemen. Geen extra kleding. Geen extra schoenen. Geen extra eten. Er zijn zelfs teksten die zeggen: Geen extra water. Maar als je dat doet in zo’n warm klimaat, weet je bij voorbaat dat je na een kilometer al dorst hebt en iemand anders moet vragen om water. Wellicht gaat het Jezus daarom. Je leeft niet bij brood alleen. Het gaat Jezus om ons met elkaar aan de praat te krijgen. Overleggen. Groeien aan elkaar doordat je naar de anderen luistert en dingen hoort waar je nog eens op kunt kauwen. En dan uiteindelijk: Eén van zin te worden. Dat je niet alleen dezelfde taal in de mond neemt, maar dat dezelfde taal leeft in je hart. Als je hetzelfde dialect spreekt, smaakt de maaltijd beter.