Lonneker gebaat bij emeritus

Even dook bij mij het beeld op van een dorpje in Gallië, dat zich onafhankelijk van de Romeinen fier overeind weet te houden. Even was er de associatie met Asterix. Het beeld kwam op, toen ik mijn gesprekspartners ontmoette, Marien Florijn, Linie Hiddink en GertJan Lambers Heerspink, respectievelijk voorzitter, diaken en predikant van de protestantse gemeente Lonneker en het kerkgebouw ‘De Kapel uit Liefde’.

Ze hadden mij als classispredikant uitgenodigd om verder kennis te maken en om idee te krijgen bij de negatieve uitwerking die doorvoering van nieuwe kerkorde-wijzigingen met zich mee zou kunnen brengen voor de kleine gemeente die sommigen benoemen als ‘Enschede Noord’, maar die voor de leden zelf volstrekt los van Enschede gezien moet worden; een gemeenschap ontstaan uit het dorp Lonneker met een stukje Enschede-Noord, de voormalige vliegbasisgemeente en leden uit de regio die zich als voorkeurlid hebben aangesloten bij de gemeente.

Het was best een indringende beslissing in 2017 om verder te gaan als zelfstandige gemeente en geen deel uit te maken van de grote protestantse gemeente Enschede. De protestantse gemeente Enschede had besloten om de wijken te saneren en over te gaan tot de vorming van één kerkenraad met één kerkgebouw. Lonneker koos voor zelfstandigheid; een hele stap voor de gemeenschap met bijna driehonderd leden. Met Enschede konden afspraken worden gemaakt over het kerkgebouw. Ds. Maaike Schepers-Van der Poll ging de gemeente twee jaar leiden en sinds 1 januari 2019 heeft ds. GertJan Lambers Heerspink de toga om de schouders hangen.

De gemeente heeft de financiën op orde. De gemeente heeft geen vacatures in de kerkenraad. En er is in de persoon van de huidige emeritus-predikant een voorganger gevonden die wel vier jaar zou kunnen blijven. Toen kwamen de kerkordewijzigingen beschikbaar die horen bij het rapport ‘Tijdelijke diensten en hulpdiensten’. Daarin staat dat hulpdiensten uitsluitend bedoeld zijn voor een tijdelijke en eenmalige opdracht van minder dan twee jaar met een uitloop van maximaal zes maanden. De protestantse gemeente Willemsoord, eveneens een kleine gemeente, luidde als eerste de noodklok. Ouderling-scriba Henry Bos schreef een brief waarin hij uitlegde dat de gemeente Willemsoord  daardoor niet langer een emeritus-predikant zou kunnen aanstellen die een aantal jaren leiding geeft aan het gemeentelijke leven.

In Lonneker vreest men een zelfde situatie. Juist de emeriti-predikanten hebben de gemeente geholpen om liturgisch-theologisch bij de tijd te zijn. Ze geven gezicht aan de gemeente. En ze geven leiding aan diverse activiteiten, zoals de rouwdiensten en de diensten waarin ambtsdragers worden bevestigd. In Lonneker kan men moeilijk de logica doorgronden dat met een beroep op de mobiliteit en een aangepaste regelgeving dit gemeentewerk moet worden beëindigd. De kracht van de gemeente is juist de menselijke schaal. De kerk past in het decor van het dorp Lonneker. Emeriti geven het kerkenwerk structuur. Men hoopt dan ook dat de regels rond ord. 18.3 en 18.14 kunnen worden bijgesteld.

De commissie-Hoekstra heeft tijdens de laatste classisvergadering al aangegeven gevoelig te zijn voor de argumentatie (klik hier). Naast Lonneker en Willemsoord speelt een vergelijkbare situatie in Overdinkel en Welsum.

Foto's
Boven: In het midden diaken Linie Hiddink; links ds. GertJan Lambers Heerspink, rechts voorzitter Marien Florijn. 
Onder: De kapel in Lonneker heeft schitterende eigentijdse glas-in-lood-ramen; ze zijn gemaakt door Annemiek Punt uit Ootmarsum, op de foto de voorstelling van de wonderbaarlijke visvangst. 
Op de voorpagina een foto van de bijzondere bijbeltuin, waar ook de stenen te vinden zijn die in het kader van eeuwigheidszondag vanuit de kerk daar een plek hebben gekregen.